Tomatea

Bitxikeriak

Likopenoa hobeto asimilatzen da tomate kozinatutik datorrenean (frijitua, errea, beroarekin prozesatutako zukua, mikrouhinak, etab.). ), tomate gordinarekin alderatuta. Substantzia hori are gehiago aprobetxatzen da produktua gantz pixka batekin kontsumitzen bada (oliba- edo hazi-olioa).

Nola prestatu

Tomatea gordinik jan behar bada, ur ugariz eta lixiba tanta batzuez garbitzea komeni da, germenak eta lur hondarrak eta produktu fitosanitarioak kentzeko.

Tomatea, gordinik jateaz gain (entsaladetan zein zukuetan), plantxan egin daiteke, arrautza-irinetan pasatu edo labean egin, perrexil pixka batekin, baratxuri xehatuarekin gainetik eta oliba-olio birjinaren zorrotada batekin.

Betegarriak ere prestatu ohi dira. Horretarako, lehendabizi zuritu eta hustu egin behar dira koilara baten laguntzaz. Ondoren, tipula, baratxuri eta tomateen haragiarekin frijitu, eta ganbak, muskuiluak, haragikiak eta abar gehitu.

Zenbait plateretan azalik gabeko tomate freskoa erabiltzen da. Tomatea zuritzea oso erraza da; oinarrian gurutze formako ebaki bat egin eta ur irakinezko ontzi batean sartu besterik ez da egin behar. Azala altxatzen hasten denean atera egiten da, ur hotzarekin freskatu eta nahikoa da ur horretatik leun botatzea tomate gordin zuritu eta erabiltzeko prest dagoena lortzeko.

Tomate-saltsa egin nahi bada, azala kentzea komeni da, ukitu mikatzik eman ez diezaion, eta pipitak, finagoak izan daitezen.