Allo e allos frescos

As excelentes calidades diuréticas, depurativas, antisépticas e antibacterianas do allo son amplamente coñecidas e divulgadas. De feito, o allo utilizouse desde moi antigo no tratamento de diversas afeccións.

As investigacións sobre o allo dan o seu froito máis relevante nos anos 40 do pasado século XX. O doutor Arthur Stoll, un médico suízo gañador do Premio Nobel, dá a coñecer un dos compoñentes básicos do allo: unha sustancia chamada aliina, a compoñente "nai" do que deriva a sustancia activa, a alicina, cuxo poder bactericida foi descuberto en 1944. Desde entón, e sobre todo nestes últimos anos, as investigacións multiplicáronse e, neste momento, pódese, co respaldo da ciencia, asociar o consumo de allo con determinados efectos beneficiosos para a nosa saúde.

Potente depurativo

O allo cru ten propiedades antisépticas, fungicidas, bactericidas e depurativas.

Axuda a combater un bo número de fungos, bacterias e virus.

Aumenta as secreciones bronquiais polo que se lle atribúen propiedades expectorantes e desinfectantes. Resulta, por tanto, moi útil no tratamento das conxestións e nas infeccións respiratorias como os catarros ou arrefriados.

O seu consumo recoméndase en caso de parasitosis intestinais, disenterías e outras infeccións gastrointestinais.

Prevención cardiovascular

O consumo frecuente de allo provoca vasodilatación, aumento do diámetro dos vasos sanguíneos, polo que o sangue flúe con máis facilidade e diminúe a presión, co que mellora a circulación sanguínea. Así mesmo, o consumo habitual de allos demostrou efectos beneficiosos no tratamento da hipercolesterolemia e os niveis altos de triglicéridos, xa que permite a redución do nivel de lípidos en sangue. Ademais, o allo é recoñecido polo seu efecto diurético, por iso é polo que o seu consumo habitual sexa moi recomendable en caso de hipertensión e risco cardiovascular (risco de infarto, arteriosclerosis, trombosis).

Prevención de tumores

Algúns traballos científicos relacionan as propiedades o allo coa prevención de procesos tumorais. Un estudo realizado polo Departamento de Gastroenterología do Hospital Ramón e Cajal de Madrid indica que a solución acuosa de allo azamboado inhibe o "Helicobacter pylori", bacteria asociada a unha maior incidencia de úlcera gastroduodenal e cancro gástrico. Por outra banda, un traballo da Universidade de Carolina do Norte en Chapel Hill, en Estados Unidos, mostra que as persoas que consomen allo cru ou cociñado con regularidade reducen á metade o risco de padecer cancro de estómago e nun terzo o de cancro de colon en comparación coas persoas que consomen pouco allo.

Estimulante do apetito

Consumir allo de forma habitual estimula as mucosas gastrointestinais, provoca así un aumento das secreciones dixestivas e da bilis. Isto tradúcese nunha mellor preparación do tracto dixestivo para a dixestión dos alimentos.

No entanto, para quen sofren de estómago delicado ou hipoclorhidria (escaseza de ácido gástrico no estómago), o consumo de allo cru ou frito pódelles resultar indixesto e xerar ardor. Así mesmo, un consumo excesivo de allo cru pode provocar ardores de boca e de esófago, e, por vía tópica, dermatitis de contacto. Ademais, o allo cru goza de poucas simpatías. As razóns son o seu forte sabor, o seu penetrante cheiro, e o feito de que repite e provoca un mal alento que se mantén varias horas despois de habelo consumido.

Contraindicaciones

A pesar dos seus múltiples beneficios, o allo está contraindicado en determinadas situacións. Dado que ten efectos anticoagulantes, o consumo excesivo de allo debe evitarse en caso de hemorraxias ou si vaise a someter a unha operación cirúrxica, posto que aumenta o risco de sangrado. En canto ás posibles interaccións con outros fármacos, pode elevar o risco de sangrado si adminístrase xunto a anticoagulantes como o ácido acetilsalicílico ou outros. Tampouco é recomendable o seu consumo esaxerado si séguese un tratamento con hipoglucemiantes, dado que o allo acentuaría a hipoglucemia.

Durante o embarazo e a lactación aconséllase evitar o consumo de grandes cantidades de allo, xa que pode estimular o útero ou provocar incluso un aborto.

Formas de administración

Os produtos comerciais poden conter allo fresco, seco ou aceite de allo. No entanto, descoñécese o tipo de produto que resulta máis eficaz, xa que a maior parte dos resultados dos ensaios clínicos dependen do preparado empregado. A cantidade de alicina nos preparados comerciais pode variar, polo que hai que lembrar que non todos os preparados teñen a mesma cantidade de principios activos. Tamén existen produtos que eliminan o cheiro do allo, pero limitan os seus efectos beneficiosos sobre a saúde. Por outra banda, os procesos de fermentación eliminan a maior parte dos compoñentes activos do allo. É por iso que os investigadores afirman que os beneficios do allo non se estenden aos complementos de allo que se comercializan. Poida que débase a que os ingredientes activos destrúense durante o proceso de conservación ou ao permanecer tanto tempo almacenados. Tamén podería deberse a que algunhas persoas que o consomen xa están enfermas. Os motivos reais aínda se descoñecen.