Coliflor

Exceso de peso

Grazas ao seu alto contido en auga e ao seu escaso contido enerxético, a coliflor é unha verdura idónea en dietas de control de peso, iso si, sen esquecer o método de cocción e os aliños. Dado o seu contido en fibra xera unha sensación de saciedade e reduce o apetito, un aspecto moi beneficioso nestes casos.

Depurativo e diurético

A coliflor debe a súa acción diurética ao seu elevado contido en auga e potasio e baixo achegue de sodio. O consumo desta verdura favorece a eliminación do exceso de líquidos do organismo e resulta beneficioso en caso de hipertensión, retención de líquidos e oliguria (produción escasa de ouriños). O aumento da produción de ouriños permite eliminar, ademais de líquidos, sustancias de refugallo disoltas nela como ácido úrico, urea, etc. Por iso convén tamén a quen padecen hiperuricemia e pinga e ás persoas con tendencia a formas cálculos renais.

Alteracións da glándula tiroides

As crucíferas conteñen compostos bociógenos, responsables do seu lixeiro sabor picante e do seu aroma. Estes elementos teñen a capacidade de bloquear a absorción e utilización do iodo, co que frean así a actividade da glándula tiroides. Estas sustancias prodúcense pola acción dunha encima que se libera ao machucar ou masticar a coliflor crúa. Cando se cociña non se dá este efecto. Aínda que é pouco probable que esta sustancia antitiroidea contida na coliflor chegue a producir bocio, como medida de precaución recoméndase evitar o consumo habitual das verduras do mesmo xénero (col ou repolo, brécol, coles de Bruxelas) en caso de hipotiroidismo.

Flatulencia

A pesar de que pola composición da coliflor presenta múltiples beneficios para a saúde, hai que ter en conta que para determinadas persoas ten efectos indesexables. A fibra e os compostos de xofre abundantes na súa composición son as sustancias responsables da flatulencia e a dificultade para a súa dixestión. Con todo, a coliflor dixírese mellor que o resto das coles, polo que o seu consumo non debe estar necesariamente restrinxido naquelas persoas con trastornos dixestivos como gastritis, úlcera ou dixestións difíciles. Ademais, resulta máis suave si cócese con comiño ou hinojo. Tamén serve de axuda unha infusión de manzanilla con anís verde ou de hierbabuena como sobremesa.

Prevención de enfermidades

En xeral, as verduras da familia das crucíferas son ricas en vitamina C e ácido cítrico, que potencia a acción beneficiosa de devandita vitamina. Ademais, son fonte excelente de antioxidantes naturais (vitamina C e compostos de xofre). Os antioxidantes bloquean o efecto daniño dos denominados "radicais libres". A respiración en presenza de osíxeno é esencial na vida celular do noso organismo, pero como consecuencia da mesma prodúcense unhas moléculas, os radicais libres, que ocasionan ao longo da vida efectos negativos para a saúde a través da súa capacidade de alterar o ADN (os xenes), as proteínas e os lípidos ou graxas. No noso corpo existen células que se renovan de maneira continua (da pel, do intestino... ) e outras que non (células do fígado... ). Cos anos, os radicais libres aumentan o risco de que se produzan alteracións xenéticas sobre as primeiras, o que favorece o desenvolvemento de cancro, ou reduce a funcionalidade das segundas, característico do proceso de envellecemento. Existen situacións que aumentan a produción de radicais libres, entre elas o exercicio físico intenso, a contaminación ambiental, o tabaquismo, as infeccións, a tensión, dietas ricas en graxas e a sobre exposición ao sol.

Por outra banda, a relación entre antioxidantes e prevención de enfermidades cardiovasculares é hoxe unha afirmación ben sustentada. Sábese que é a modificación do chamado "mal colesterol" (LDL-c) a que desempeña un papel fundamental tanto no inicio e desenvolvemento da aterosclerosis. Os antioxidantes bloquean os radicais libres que modifican o chamado mal colesterol. Contribúen así a reducir o risco cardiovascular e cerebrovascular. Doutra banda, baixos niveis de antioxidantes constitúen un factor de risco para certos tipos de cancro e de enfermidades dexenerativas.

Na coliflor, do mesmo xeito que no resto dos vexetais do seu mesma familia, identificáronse nos últimos anos unha serie de elementos fitoquímicos cuxos potenciais efectos na prevención de diversos tipos de cancro e outras enfermidades xustifica o crecente interese do seu consumo e cultivo, tanto como produto fresco como conxelado. Moitas das súas virtudes atribúense a diversos compostos. Entre eles destacan os glucosinolatos, isotiocianatos, indoles e fibra. Unha parte importante de devanditos compostos son azufrados e, ademais de ter acción antioxidante, son os responsables do forte cheiro que desprende esta verdura durante a súa cocción.

Mulleres embarazadas e nenos

Polo seu excelente contido en folatos, a coliflor é unha verdura a ter en conta na dieta da muller embarazada. A deficiencia desta vitamina durante as primeiras semanas de embarazo pode provocar no futuro bebé defectos do tubo neural, como a espiña bífida ou a anencefalia.

Por outra banda, os anticonceptivos orais reducen a dispoñibilidade do folato, polo que as mulleres que os toman deben revisar o achegue dietético desta vitamina co fin de evitar posibles carencias. Os requirimentos de folatos son superiores tamén nos nenos. Por iso, a inclusión de verduras como a coliflor na súa dieta é unha das formas de previr deficiencias. A deficiencia en folatos pode conducir a anemia megaloblástica. Hai que ter en conta que os folatos son sensibles á calor, polo que ao cocer esta verdura pérdese unha cantidade importante deste nutriente.

Regula a función intestinal

O contido en fibra á coliflor confírelle propiedades laxantes, polo que o seu consumo axuda a previr ou mellorar o estreñimiento. Ademais, a fibra exerce notables funcións fisiolóxicas. Contribúe a reducir as taxas de colesterol en sangue e ao bo control da glucemia nas persoas que teñen diabetes.