Cardo

O cardo foi unha hortaliza estimada e consumida tempos atrás, aínda que nos últimos anos pódese considerar unha verdura de minorías, a pesar das súas interesantes propiedades fisiolóxicas.

Boas dixestións

O alcol, o exceso de graxa e de proteínas de orixe animal, así como certos medicamentos, son as principais ameazas para o bo funcionamento do fígado. Hai alimentos que favorecen a función hepática, ou a súa recuperación tras unha afección, e da vesícula biliar, co que mellora a dixestión. É o caso dos vexetais con lixeiro sabor amargo, como o cardo, que comparte estas propiedades coa alcachofa, a achicoria, a endibia, a escarola, o rábano e a berenjena.

Por unha banda, a cinarina, sustancia que proporciona o lixeiro sabor amargo que se aprecia ao consumir cardo, é recoñecida polo seu efecto colerético, isto é, a estimulación da secreción de bilis. A bilis é sintetizada polos hepatocitos, almacénase na vesícula biliar e vértese ao duodeno cando chegan as graxas dos alimentos. Doutra banda, a inulina, polisacárido abundante nesta verdura, estimula o apetito e favorece a dixestión, ademais de ter un suave efecto laxante.

Por iso, incluír cardo na dieta habitual convén a quen padecen enfermidades funcionais e orgánicas do fígado, vesícula biliar e vías biliares, así como aos que sofren os trastornos dixestivos que derivan delas, como sensación de plenitude, perda de apetito ou dor abdominal. O cardo axuda na dixestión de alimentos graxos e colabora no desconxestionamento do fígado, pois consegue que a bilis sexa menos densa e máis fluída. Así, a vesícula biliar baléirase con maior facilidade e existe menor tendencia á formación de cálculos biliares.

Prevención de enfermidades

O cardo é unha verdura que exerce diversas propiedades fisiolóxicas, polo que se recomenda aproveitar a tempada e incluílo con frecuencia na dieta polos beneficios para a saúde que derivan do seu consumo.

Si tómase crúa en ensalada, o contido desta vitamina é maior, xa que é sensible á calor, polo que ao cocela pérdese unha cantidade importante deste nutriente.

- Estreñimiento: A inulina, un tipo de fibra soluble, é capaz de absorber auga, aumentando o volume das feces de forma que favorece o movemento intestinal, o que contribúe a mellorar ou corrixir o estreñimiento e os trastornos que se acompañan, como dor abdominal, flatulencia, hemorroides...

- Hipercolesterolemia: O consumo de cardo contribúe a reducir os niveis de colesterol debido a que a inulina forma xeles viscosos que fixan a graxa e o colesterol no intestino, co que se reduce así a absorción de devanditas sustancias.

- Diabetes: A inulina é un polisacárido que se metaboliza no organismo e dá lugar a unidades de fructosa, un azucre asimilable sen a necesidade de insulina. Así mesmo, a cinarina ten unha suave acción hipoglucemiante, o que diminúe o nivel de glicosa en sangue. Por tanto, o cardo pódese incluír con absoluta tranquilidade na dieta das persoas con diabetes.

Diurético e depurativo

É a cinarina a que actúa sobre os riles provocando un aumento da diuresis, é dicir, da cantidade de ouriños eliminados. Isto é especialmente interesante nos casos de cálculos renais, hiperuricemia, hipertensión, retención de líquidos e oliguria.

Exceso de peso

O cardo, do mesmo xeito que todas as verduras e hortalizas, é un alimento recomendable para as dietas de adelgazamento. Isto débese ao seu baixo achegue calórico, sempre que vaia acompañado de pouca graxa, e ao seu contido en fibra, que proporciona sensación de plenitude, o que conduce á persoa a inxerir menos alimentos.