Rabáno

Exceso de peso

O seu baixo achegue calórico converte ao rábano nun alimento axeitado nunha dieta de control de peso, xa que cen gramos desta hortaliza achegan menos de vinte calorías.

Prevención de enfermidades

Os rábanos son ricos en vitamina C e compostos de xofre considerados como potentes antioxidantes de efectos beneficiosos para a saúde. Os antioxidantes bloquean o efecto daniño dos radicais libres. A respiración en presenza de osíxeno é esencial na vida celular do noso organismo, pero como consecuencia da mesma prodúcense unhas moléculas, os radicais libres, que ocasionan ao longo da vida efectos negativos para a saúde a través da súa capacidade de alterar o ADN (os xenes), as proteínas e os lípidos ou graxas. Existen situacións que aumentan a produción de radicais libres, entre elas o exercicio físico intenso, a contaminación ambiental, o tabaquismo, as infeccións, a tensión, dietas ricas en graxas e a sobre exposición ao sol. A relación entre antioxidantes e a prevención de enfermidades cardiovasculares é hoxe unha afirmación ben sustentada. Sábese que é a modificación do chamado "mal colesterol" (LDL-c) a que desempeña un papel fundamental no inicio e desenvolvemento da aterosclerosis. Os antioxidantes bloquean os radicais libres que modifican o chamado mal colesterol, contribuíndo a reducir o risco cardiovascular e cerebrovascular. Doutra banda, uns baixos niveis de antioxidantes constitúen un factor de risco para certos tipos de cancro e de enfermidades dexenerativas.

Diurético e depurativo

Os rábanos, polo seu alto contido de auga e de potasio, posúen unha acción diurética que favorece a eliminación do exceso de líquidos do organismo. Son beneficiosos en caso de hipertensión, hiperuricemia e pinga, cálculos renais, retención de líquidos e oliguria. Co aumento da produción de ouriños elimínanse, ademais de líquidos, sustancias de refugallo disoltas nela como ácido úrico, urea, etc.

Boas dixestións

A maioría das propiedades do rábano débense á presenza na súa composición de compostos que teñen a propiedade de estimular as glándulas dixestivas, á vez que provocan un aumento do apetito. O seu consumo resulta beneficioso en diferentes patoloxías biliares e hepáticas grazas á presenza de intibina e inulina (hidrato de carbono complexo formado con unidades de fructosa que favorece a dixestión). A intibina é unha sustancia amarga con efecto colagogo, é dicir, que favorece o vaciamiento da vesícula biliar e estimula o funcionamento do fígado, co que favorece a dixestión das graxas. Por este motivo, considérase ao rábano como unha hortaliza válida na dieta de persoas con vesícula e fígado preguizosos ou dispepsia (malas dixestións).

Flatulencia

Os rábanos presentan na súa composición compostos de xofre que producen flatulencias e dificultan a dixestión. Por tanto, é aconsellable que as persoas que presenten trastornos dixestivos deste tipo moderen o consumo de devanditas hortalizas.

Mulleres embarazadas e nenos

O rábano é un alimento axeitado na alimentación da muller durante o embarazo grazas ao seu contido en folatos. Esta é unha vitamina importante para asegurar o correcto desenvolvemento do tubo neural do feto, sobre todo nas primeiras semanas de xestación. A súa deficiencia pode provocar no futuro bebé enfermidades como a espiña bífida ou a anencefalia. Os requirimentos de folatos son superiores tamén nos nenos, polo que incluír os rábanos na súa alimentación habitual é unha forma aconsellable de previr deficiencias.

Alteracións da glándula tiroides

O desenvolvemento de bocio constitúe un crecemento da glándula tiroides. A aparición desta enfermidade está relacionada cun consumo moi baixo ou nulo de iodo. As dietas deficientes en iodo son máis comúns en países desenvolvidos. Esta deficiencia pode desaparecer co emprego de sal iodado, aínda que tamén existen alimentos que achegan este mineral, como é o caso dos rábanos.

Afeccións respiratorias

Os compostos de xofre presentes nos rábanos fan que estes presenten propiedades antibacterianas, balsámicas e expectorantes. Por iso, é unha hortaliza que se pode incluír na dieta de persoas con afeccións respiratorias como catarros e bronquites.