Allo e allos frescos

Curiosidades

Para evitar que o allo repita despois das comidas, recoméndase abrilo pola metade ao longo e quitarlle o xerme ou brote que contén no seu interior. Cando o allo esta recentemente colleitado non adoita ter ese talo, e desenvólveo cando comeza a envellecer. Tamén para atenuar o seu sabor pódense pór os dentes de allo a remollo durante unha hora antes de cociñalos.

Como preparlo

O allo está considerado como o aromatizante imprescindible na cociña popular actual e o seu uso estendeuse tanto entre todos os países que chegou a constituírse como o protagonista principal de numerosos guisos nacionais e internacionais. Ademais, ocupa un posto de honra na elaboración de salsas de alta cociña.

En América do Norte procésanse cantidades considerables de allos para a obtención de labras, escamas, gránulos e allo en po deshidratado.

Non se poden concibir numerosos pratos, salsas, encurtidos e outras preparacións culinarias sen incluír allo, fresco (ajetes), seco, deshidratado, enteiro, picado finamente, rallado, fileteado, e, en ocasións, mesturado con aceite. Elixirase un ou outro segundo a receita seleccionada.

En España é típico o majado de allo frito con pan e o cru con perexil, empregados na terminación de pratos xeralmente fríos, á prancha ou ao forno. Mesmo dá nome a numerosos pratos da gastronomía nacional: sopa de allo, bacallau ajoarriero, salsa alioli (allo e aceite de oliva), ajada ou allada (allo e pemento), coello ou pito ao ajillo... Ademais, a súa calidade pegañenta faille excelente para ligar algunhas salsas como o pil-pil.

Os asados de carne resultan dun sabor inconfundible si hase macerado a carne previamente con allo (lombo de porco, pito asado, chuletas de tenreira, costelas de cordeiro...). Os expertos fan algunha suxestión: cortar os dentes de forma puntiaguda e cravalos na carne que se vai a asar.

En moitas receitas débense fritir os allos durante a elaboración do prato. Convén nestes casos que o aceite non estea moi quente, xa que así os allos tóstanse moi rápido e desenvolven un sabor amargo que adquire tamén o aceite onde se fritiu o allo. Así mesmo, canto máis tempo cocíñense, perden o sabor forte que lles caracteriza, sobre todo en guisos longos e potaxes de legumes.